Montaigne heeft veelvuldig geworsteld met de vraag hoe zijn werk te presenteren. Dit levert steeds nieuwe, onveranderlijk vermakelijke formuleringen op. Hij schept er plezier in via omtrekkende bewegingen zijn onderwerp af te bakenen. Een van die formuleringen, veelzeggend genoeg te vinden in het essay getiteld 'Over de ijdelheid', luidt als volgt: 'Wat u hier krijgt voorgeschoteld, zijn de uitwerpselen van een oude geest: nu eens te hard, dan weer te flodderig, maar nooit eens goed gebakken.'.