Werk - Josse de Pauw
Algerije begin de jaren zeventig. Ik zit naast mijn rugzak langs de kant van de weg. Duim opsteken hoeft hier niet. De putten en bulten in de weg zijn efficiënter dan onze verkeersdrempels nu en de paar auto's die hier op een dag voorbijkomen stoppen vanzelf. Je staat op en stapt in. Ik wil naar Constantine. Hij moet naar Constantine. Dat heet dan gelukkig zijn. Honderdvijftig kilometer met dezelfde auto. We praten allebei ons eigen Frans. De muziek uit de radio volgt de deining van de weg.
ฝึกที่คำคมนี้
แก้ไขข้อความ
หรือเพียงแค่ให้ความคิดเห็น:
