Yunus Emre Gökçe
- Bu Kadıncı Yalnızlık
Kırılarak, yorularak, her gün biraz daha güvenmeyerek birilerine, inanmayarak bir şeylere ve çekinerek her şeyden, bu yaşıma vardım. Yola çıktığımda böyle değildim...
Yunus Emre Gökçe
- Gayb
Umarım, uzun yaşarsın. Pişman olabilmen için gereken tek şey uzun bir ömür "sensiz ölürüm!" deyişin geldi aklıma... Biliyorum, artık kaçınılmaz olan bu. Ömrünü geçirip uzağımda, bensiz ölürsün, bir başkasının yanında.
Yunus Emre Gökçe
- Yargah
En çok kaç harfle susulabilirdi ki? Ya da "susmak"ça yeni bir dil, yeni bir lehçe, yeni bir şive miydi? Artık, aynı lisanın farklı aksanlarıyız seninle...
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Sonra çengel bulmacalarda çıkıyorsun karşıma. Üç harf -hayati sıvı- diyor. Ellerimi, yüreğimi, kalemimi kanata kanata -sen- yazıyorum. Onlar -kan- diyor. Ben zaten kanıyorum. Kanıyorum diye -sen- yazıyorum bilmiyorlar.
Yunus Emre Gökçe
- Yargah
Bu yalnızlık gerçek hayattan alınmıştır. Ve tüm hakları beynimde saklı yaşadıklarımın. Bu sensizlik gerçek bir aşktan alınmıştır. Ve tüm hakları teslim edilemez helalleşmeden...
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Kan yaranın kusma durumudur. Öyle ki tüm yaralar kan kusar. Beni kan tutar diyen bir yaraya denk gelemezsiniz. Kan tutmaz yarayı, akar. Pıhtıdır yaranın tek yoldaşı, sargıdan önce yarayı kendisi sarar. Kan yaranın ağlama durumudur. Öyle ki tüm yaralar kan ağlar. Yara, izinin ceddidir ve geçmeyen bir geçmiş kadar ciddidir.
Yunus Emre Gökçe
- Bu Kadıncı Yalnızlık
Bazı insanlar işine geldiği gibi dürüst, kafasına göre sadık, gittiği yere kadar aşık. Fakat hikayede; herkes iyi, herkes doğru ya da masum... Bence, geçelim artık bunları...
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Rehin al beni! Serbest bırakma pazarlığımız "aşk olsun" sana. Lehine al beni! Ser bestelerinin üzerine sonra! Kim ne dese görmem ki... Duymam! Beni, benim aleyhimde sadece bir tek sen kullan!
Yunus Emre Gökçe
- Yargah
Ve adresler aldatmadır, mektup arar gece yarıları yalnız kalan adamlar. Göz ıslak, tavana damlar. Şehir ıslak. Söz gece tarifesinde yalan. Bir tövbedir aşk, terk edilen kadınlara yakışan. Her mektubu görülmüştür. Mektup bu, "Sevgili" diye başlar. Göz ıslaklığı lirik ezber sonrası kesik ve silik. Şimdi ben kime mektup yazmak istesem, bilirim, ömrümde bir "Sevgili" eksik.
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Telaşla, ten eşiğine gelirdi aşkı teneşir paklamadan, önceden. Belki de yıldırım aşkıydı bizimkisi gerçekten. Şimdi nasıl da yıldık bak sevgili birbirimizden...
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Herkes sevdiğinden bir şeyler öğrenir ya. O kadın, esrar kullanmayı öğretti bana. İçime attımsa acıları, sakladımsa yaraları, anlatamadımsa yalnızlığı, kimseyle paylaşamadığımdandı. Gizem olsun diye değil. Sustum. Susmamı esrar sananlar, kabul ben esrar bağımlısıyım.
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Yanımdayken kıymet bilmeyen! Uzağa düşen için "göremiyorum!" diye dövünen! Sorun gözlerinin uzağı görmüyor olması değil. Yakını da göremiyordun sen. Sana en yakını da...
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Ölürken dirilmenin mucizevi beklentisi kadar düşsel, delil yetersizliğiyle yetinen, kendi aklının dar geliriyle geçinen, "kimlik kadar gerekli bir kadın..."
Yunus Emre Gökçe
- Aşk Ya Da Hiç
Kendi iç savaşıma karşı yapabileceğim en iyi savunma, kalbime yenilmekti belki de... Sen zaten uzaktın... Kendi dünyamı, kendim de yok edebilirmişim...
Yunus Emre Gökçe
- Yargah
Bedenimin de solcusuyum şüphesiz bir yürek mevzu, sen-peryalist fikrin aykırılığında. Ve inanırım ki, iki kişilik bir devrimdir aşk. Sokağa çıkma yasağı da ilan edilebilir, malum ayrılıklar ardından, gidene denk gelmemek için yol üstü tesadüflerinde.
Yunus Emre Gökçe
- Aşkmeran
Eğilip fısıldar kulağıma, "neden hiçbir şey olmamış gibi davranmıyorsun?" diye. Herkes o'na: "neden hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun?" dedikçe...
Yunus Emre Gökçe
- Aşk Ya Da Hiç
Bir gün boğuluyor bütün duygular ve bitiyor. Bir gün biten her şeyin arasına yenisini ekliyoruz. Her şey bir anda bitiyor. Son cümlelerin ya da hiç söylenmeyenlerin derin pişmanlıkları kalıyor. Elbet her bedeli ve her acıyı, bir gün tamamlıyor insan.
Yunus Emre Gökçe
- Bu Kadıncı Yalnızlık
Üşümenin mevsimsel bir şey olmadığını, buzla ya da sert bir rüzgarla, karla ya da ayazla ilgili olmadığını, ben otuz yaşımda öğrendim. Yolun yarısına beş kala öğrendim, bir insanın bir insana ne kadar tesir edip ömrünü ne kadar dona çevireceğini. Otuz yaşımda öğrendim, ne kadar da çaresiz kalınabileceğini.
Viktor E. Frankl
- Duyulmayan Anlam Çığlığı
Mezara hiçbir şey götüremeyeceğimiz doğrudur ama ölüm anında tamamladığımız yaşamımızın bütünlüğü, mezarın dışındadır ve dışında kalır; ve geçmişe gitmesine rağmen değil, geçmişe gittiği için öyle kalır. Unuttuğumuz, bilincimizden kaçan şey bile dünyadan silinmez; geçmişin bir parçası olur ve dünyanın bir parçası olarak kalır.
