Eerste ontroering - Nescio
Ik weet nog heel goed hoe het begon. Het was in de eerste week van oktober, tegen half zes. Het is daarna nog vele malen oktober geworden en nog ontelbaar vele malen half zes geweest. Ik was toen vijftien jaar en ik zat op een bank in Artis met een korte broek aan. Er was niemand meer. Het was er zo stil en de bladeren van de bomen ritselden. In de verte kraakte het grind. Ergens werd een emmer neergezet op een houten vloer. Ik hoorde het, maar zag het niet.
אמן על פי ציטוט זה
ערוך טקסט
או פשוט השאר תגובה:
