In matters of principle, stand like a rock; in matters of taste, swim with the current. Give up money, give up fame, give up science, give up earth itself and all it contains, rather than do an immoral act. And never suppose that in any situation, or under any circumstances, it is best for you to do a dishonorable thing. Whenever you are to do a thing, though it can never be known but to yourself, ask yourself how you would act were all the world looking at you, and act accordingly.
Duty, honor, country: Those three hallowed words reverently dictate what you ought to be, what you can be, what you will be. They are your rallying point to build courage when courage seems to fail, to regain faith when there seems to be little cause for faith, to create hope when hope becomes forlorn.
When questioned, should I become a prisoner of war, I am required to give name, rank, Service Number, and date of birth. I will evade answering further questions to the utmost of my ability. I will make no oral or written statements disloyal to my country and its allies or harmful to their cause.
I will never forget that I am an American, fighting for freedom, responsible for my actions, and dedicated to the principles which made my country free. I will trust in my God and in the United States of America.
What's that supposed to be about baby go free of your vibe stop acting crazy, you know I give you the good loving daily
Robbery is larceny with two additional requirements: (1) the property must be taken from the person or presence of another; and (2) the taking must be accomplished by means of force or fear.
A "claim of right" to property is a belief that the defendant has the right to take the property. A legitimate claim of right negates the intent-to-steal element of larceny and robbery. A defendant who takes property in satisfaction of an liquidated debt or takes more than the amount of the debt has no legitimate claim of right.
Robbery by force requires that the defendant take the property from the person of another by force, however slight. Force is sufficient for robbery if it is sufficient to overcome the victim's resistance or struggle.
Some jurisdictions hold that a defendant may be convicted of multiple robberies if the defendant uses force/fear on multiple individuals even if the defendant only takes property from one person. Other jurisdictions hold a defendant may be convicted of only one robbery if the defendant takes property from only on person even if the defendant uses force/fear on multiple individuals.
Robbery requires that the property be taken from the person or presence of another and be in the victim's possession, actual or constructive. Possession requires the defendant to exercise actual control over the property or have authority to exercise control over the property.
Some jurisdictions require the use of force or fear to facilitate the taking of property itself and thus precede or be concurrent with the taking. Other jurisdictions allow the use of force or fear to occur anytime "in the course of" the theft, including after the taking if the defendant uses the force or fear in resisting an attempt to regain the property or during flight.
Common law burglary is the breaking and entering of the dwelling house of another in the nighttime with the intent to commit a felony.
MPC 221.1(1), Burglary: The entering of a building or occupied structure or separately occupied portion thereof, with the purpose to commit a crime therein.
Breaking: the common-law breaking requirement required the defendant to create the opening in the premises through which the defendant entered.
Entering: Burglary occurs only if the entry into the premises is trespassory, that is, without invitation of the owner. If authority is granted only to enter certain portions of the building, entering other portions is trespassory. Further, if the invitation to enter is obtained by trick, entry is trespassory.
Entry may occur by the defendant's body or an instrument. In most jurisdictions, insertion of an instrument into the premises is sufficient whether the instrument is being used to commit the target felony or solely to gain entry. In common law jurisdiction, insertion of an instrument into the premises is sufficient only if the instrument is being used to commit the target felony, not solely to gain entry.
A dwelling is a place where at least one person resides. Under the MPC, a "building or occupied structure" is one used as a dwelling or as a place for doing business.
The defendant has the requisite mental state for burglary only if the defendant enters while already having the purpose to commit the felony (common law) or crime (MPC).
False pretenses is the false representation of a material present or past fact which causes the victim to pass title to his property to the wrongdoer who knows his representation to be false and intends thereby to defraud the victim.
A representation is material if it would reasonably tend to influence the conduct of the victim.
In some jurisdictions, a promise the promisor does not intend to keep constitutes a statement of present fact. In other jurisdictions, a promise the promisor does not intend to keep constitutes a statement of future fact.
The victim must pass title to the property in reliance on the false representation.
False pretenses requires the victim to actually pass title of the property to the defendant. If the victim merely passes possession to the defendant, assuming the other elements of false pretenses are satisfied, the crime is "larceny by trick" rather than false pretenses.
A defendant has intent to defraud if the defendant purposely deprives the owner of the property by deceit.
Larceny is the trespassory taking and carrying away of the personal property of another with intent to steal it.
At common law, asportation requires some movement, even slight. Most modern jurisdictions simply require the defendant to exercise control over the property.
Larceny requires a "trespassory" "taking," that is the exercise of control over the property in a manner inconsistent with the continued rights of the owner.
The intent to steal element requires the defendant to intend to (purposely) exercise permanent or virtually permanent control over the property.
Deterrence or prevention: Punishing an offender aims to deter future violations of the law. “Specific deterrence” refers to the purpose of deterring the offender himself from reoffending while “general deterrence” refers to the purpose of deterring other offenders from committing the same offense.
Incapacitation (or “restraint”): punishing an offender protects society from the offender by isolating the offender from members of society.
Rehabilitation: Punishing an offender gives the offender the opportunity to receive treatment so that the offender can be returned to society reformed, no longer desiring or needing to violate the law.
Education: Punishing offenders educates the public about the difference between criminal and non-criminal conduct.
Retribution: Punishing an offender is morally fair to recompense for the offender's crime.
MPC 2.01(2) & (3). Actus Reus: A person is not guilty of an offense unless his liability is based on conduct that includes a voluntary act or the omission to perform an act of that he is physically capable. An omission cannot form the basis for criminal liability unless the omission is expressly made sufficient by the law defining the offense or a duty to perform the act is otherwise imposed by law.
Mens Rea: The state of mind required to commit an offense. There are four levels of mens rea, from most to least culpable: purposely, knowingly, recklessly, and negligently.
MPC 2.02(2)(a). Purposely: A person acts purposely with respect to a material element of an offense when: (i) if the element involves the nature of conduct or a result of his conduct, it is his conscious object to engage in certain conduct or to cause a certain result; or (ii) if the element involves the attendant circumstances, he is aware of the existence the circumstances or believes or hopes they exist.
MPC 2.02(2)(b). Knowingly: A person acts knowingly with respect to a material element of an offense when: (i) if the element involves the nature of his conduct or the attendant circumstances, he is aware that his conduct is of that nature or that such circumstances exist; and (ii) if the element involves a result of his conduct, he is aware that it is practically certain that his conduct will cause such a result.
MPC 2.02(2)(c). Recklessly: A person acts recklessly with respect to a material element of an offense when he consciously disregards a substantial and unjustifiable risk that the material element exists or will result from his conduct. Recklessness involves a gross deviation from the standard of conduct a law-abiding person would observe in the actor’s situation.
MPC 2.02(2)(d). Negligently: A person acts negligently with respect to a material element of an offence when he should be aware of a substantial and unjustifiable risk that the material element exists or will result from his conduct. Negligence involves a gross deviation from the standard of care a reasonable person would observe in the actor’s situation.
MPC 2.02(3) & 2.02(5): When the culpability sufficient to establish a material element of an offense is not prescribed by law, such element is established if a person acts purposely, knowingly, or recklessly. hen the law provides that negligence suffices to establish an element of an offense, such element also is established if a person acts purposely, knowingly, or recklessly. When recklessness suffices to establish an element, such element also is established if a person acts purposely or knowingly. When acting knowingly suffices to establish an element, such element also is established if a person acts purposely.
When mistakes are defenses (MPC 2.04(1)): Ignorance or mistake of fact or law is a defense if: (a) it negates the purpose, knowledge, belief, recklessness, or negligence required to establish a material element of the offense; or (b) the law provides that the state of mind established by such ignorance or mistake constitutes a defense.
Mistakes & Grading (MPC 2.04(2)): Ignorance or Mistake is not a defense if the defendant would be guilty of another offense had the situation been as the defendant supposed. However, in that circumstance, the ignorance or mistake will reduce the grade of the offense committed to that of the offense that the defendant would be guilty of if the facts were as supposed.
Exceptions to Mistakes of Law (MPC 2.04(3)): A belief that conduct does not constitute an offense (i.e., ignorance or mistake of law) is a defense only if: (a) the statute defining the offense is not known to the defendant and was not published or reasonably made available prior to the conduct; or (b) the defendant acted in reasonable reliance on an official statement of the law, afterward determined to be invalid or erroneous, contained in (i) a statute; (ii) a judicial decision; (iii) an administrative order; or (iv) an official interpretation of the public officer or body charged with interpreting, administering, or enforcing the law defining the offense.
In matters of principle, stand like a rock; in matters of taste, swim with the current. Give up money, give up fame, give up science, give up earth itself and all it contains, rather than do an immoral act. And never suppose that in any situation, or under any circumstances, it is best for you to do a dishonorable thing. Whenever you are to do a thing, though it can never be known but to yourself, ask yourself how you would act were all the world looking at you, and act accordingly.
Duty, honor, country: Those three hallowed words reverently dictate what you ought to be, what you can be, what you will be. They are your rallying point to build courage when courage seems to fail, to regain faith when there seems to be little cause for faith, to create hope when hope becomes forlorn.
When questioned, should I become a prisoner of war, I am required to give name, rank, social security number, and date of birth. I will evade answering further questions to the utmost of my ability. I will make no oral or written statements disloyal to my country and its allies or harmful to their cause.
I will never forget that I am an American, responsible for my actions, and dedicated to the principles which made my country free. I will trust in my God and in the United States of America.
The Honorable Melissa G. Dalton
General James C. Slife
General Michael A. Guetlein
To be, or not to be: that is the question: From Hamlet, this line is about whether it's better to be alive or dead.
All the world's a stage, and all the men and women merely players: From As You Like It, this line begins the famous "Seven Ages of Man" speech.
Love looks not with the eyes, but with the mind; and therefore is winged Cupid painted blind: From A Midsummer Night's Dream, this line is about not falling in love just with a person's beauty.
A wild goose chase: From Romeo and Juliet
Break the ice: From The Taming of the Shrew
The be-all and the end-all: From Macbeth
It's Greek to me: From Julius Caesar
Too much of a good thing: From As You Like It
In my heart of hearts: From Hamlet
Cruel to be kind: From Hamlet
The clothes make the man: From Hamlet
Own flesh and blood: From Hamlet
He hath eaten me out of house and home: From Henry IV Part 2
A dish fit for the Gods: From Julius Caesar
Sterner stuff: From Julius Caesar
Jealousy is the green-eyed monster: From Othello
What's done is done: From Othello
Goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo, goo. Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google, Google. Goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo goo. Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good, Good. (Google has developed a driverless car), (Google has developed a driverless car), (Google has developed a driverless car), (Google has developed a driverless car)
qwertyuiopasdfghjklzxcvbnm
O Lord aesop is awesome, come and see me at worrrrrrk ｡◕‿◕｡ ha ha this is obviously impossible 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 🤤 hilarious.
Nevenschikkende voegwoorden verbinden twee hoofdzinnen of zinsdelen van gelijke rangorde. Enkele voorbeelden zijn en, maar, of, want en dus. Bijvoorbeeld: Ik wil naar de film gaan maar ik heb geen tijd of Ze houdt van dansen en ze gaat elk weekend uit of Hij kan komen of hij kan thuisblijven. Deze voegwoorden helpen om ideeën samen te voegen of om alternatieven en tegenstellingen uit te drukken.
Onderschikkende voegwoorden verbinden een hoofdzin met een bijzin. Veelgebruikte onderschikkende voegwoorden zijn omdat, hoewel, terwijl, zodra en voordat. Bijvoorbeeld: Ik blijf thuis omdat ik me niet lekker voel of Hoewel hij moe was werkte hij door of Zodra de les is afgelopen gaan we naar huis. Deze voegwoorden brengen een reden, voorwaarde of tijdsrelatie aan in een zin.
Vergelijkingen helpen om gelijkenissen of verschillen tussen zaken aan te geven. Voorbeelden zijn als, zoals, dan, even…als en net zo…als. Bijvoorbeeld: Ze zingt net zo goed als haar zus of Hij is sneller dan ik dacht. Vergelijkende woorden maken het mogelijk om twee dingen met elkaar te vergelijken in termen van gelijkenis of verschil.
Tijdswoorden geven een tijdsrelatie aan tussen gebeurtenissen. Voorbeelden hiervan zijn toen, nu, terwijl, voordat en nadat. Bijvoorbeeld: Toen ik klein was hield ik van tekenen of Nadat we gegeten hebben gaan we een wandeling maken. Deze tijdswoorden zijn handig voor het beschrijven van opeenvolgende gebeurtenissen.
Voor voegwoorden die oorzaak en gevolg aangeven worden vaak de woorden omdat, waardoor, zodat, daarom en doordat gebruikt. Bijvoorbeeld: Het regende waardoor het feest werd uitgesteld of Hij bleef thuis omdat hij ziek was. Deze voegwoorden geven aan waarom iets gebeurt of wat de gevolgen van een actie zijn.
Voorwaardelijke voegwoorden beschrijven onder welke voorwaarden iets gebeurt. Enkele voorbeelden zijn als, indien, mits, tenzij en op voorwaarde dat. Bijvoorbeeld: Je mag naar buiten als je klaar bent met je huiswerk of We gaan wandelen tenzij het gaat regenen. Deze voegwoorden zijn nuttig voor het uitdrukken van voorwaarden of uitzonderingen.
Bij concessiewoorden horen woorden zoals hoewel, ook al, desondanks, toch en ondanks dat. Bijvoorbeeld: Hoewel het koud was ging hij zonder jas naar buiten of Ze was moe maar toch bleef ze doorgaan. Deze voegwoorden drukken toegevingen of verrassende tegenstellingen uit.
Tegenstellingswoorden, zoals maar, echter, toch, desondanks en integendeel, tonen een tegenstelling aan. Bijvoorbeeld: Ik wilde graag mee maar ik kon niet of Hij zei dat hij moe was toch ging hij naar het feest. Deze woorden maken het mogelijk om verschillen tussen ideeën of situaties aan te geven.
Bij een opsomming gebruik je woorden zoals en, ook, verder, bovendien en ten eerste…ten tweede. Bijvoorbeeld: We gaan naar de winkel en naar het park of Bovendien moeten we op tijd zijn. Opsommingswoorden helpen om een reeks van ideeën of acties te presenteren.
Doelvoegwoorden tonen aan waarom iets gebeurt. Voorbeelden zijn opdat, zodat, om…te, met de bedoeling dat en ten einde. Bijvoorbeeld: Ze studeerde hard om te slagen voor haar examen of Hij werkt hard zodat hij kan sparen voor zijn vakantie. Deze woorden geven het doel of de intentie van een actie aan.
Betrekkelijke voornaamwoorden zijn woorden zoals die, dat, waar, wie en wat. Bijvoorbeeld: De auto die ik heb gekocht is rood of Ik heb iemand ontmoet die heel aardig is. Deze woorden verbinden een zelfstandig naamwoord met extra informatie over dat woord.
Conclusiewoorden, zoals dus, concluderend, daarom, samenvattend en kortom, worden gebruikt om een conclusie te trekken. Bijvoorbeeld: Het regent daarom blijf ik thuis of Kortom we hadden een geweldige dag. Ze helpen om een uiteenzetting af te sluiten met een samenvattende gedachte.
Tijdsaanduidingen zoals voordat, zodra, nadat, terwijl en gedurende geven de tijdsvolgorde aan. Bijvoorbeeld: Zodra we thuis zijn gaan we eten of Gedurende de vakantie gaan we veel wandelen. Deze woorden geven een duidelijk tijdsperspectief aan.
Voor plaatsaanduidingen gebruik je woorden zoals boven, onder, naast, tussen en tegenover. Bijvoorbeeld: Het boek ligt onder de tafel of De kerk staat tegenover het park. Deze woorden beschrijven de plaats of positie van iets.
Oorzakelijke voorzetsels zoals wegens, vanwege, door en dankzij geven een reden of oorzaak aan. Bijvoorbeeld: Door het slechte weer bleef het evenement binnen of Vanwege het verkeer kwam hij te laat. Ze tonen aan waarom iets gebeurt.
Modale woorden zoals kunnen, moeten, mogen, zullen en hoeven geven de mogelijkheid, verplichting of toestemming aan. Bijvoorbeeld: Je moet je huiswerk maken of Je mag vanavond lang opblijven. Deze woorden helpen om de modaliteit van de actie aan te duiden.
Versterkende uitdrukkingen zoals erg, zeer, ontzettend, bijzonder en heel maken iets krachtiger of nadrukkelijker. Bijvoorbeeld: Het was erg koud vandaag of De film was bijzonder interessant. Ze geven extra nadruk aan een eigenschap.
Beperkende woorden, zoals alleen, slechts, enkel en behalve, beperken de omvang van iets. Bijvoorbeeld: Ik heb alleen maar één koekje gegeten of Iedereen behalve jij was aanwezig. Ze maken duidelijk dat iets een beperkte omvang heeft.
Vraagwoorden zoals wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe introduceren vragen of geven de focus van de vraag aan. Bijvoorbeeld: Wie heeft dat gedaan? of Waarom ben je zo vroeg vertrokken? Ze helpen bij het stellen van specifieke vragen.
Nadrukwoorden zoals juist, echt, werkelijk, beslist en inderdaad geven extra nadruk. Bijvoorbeeld: Ik wil echt met je praten of Hij heeft het inderdaad goed gedaan. Ze geven extra zekerheid of nadruk aan een statement.
Woorden van onzekerheid zoals misschien, waarschijnlijk, mogelijk en eventueel geven een zekere mate van twijfel aan. Bijvoorbeeld: Misschien kom ik later of Waarschijnlijk regent het morgen. Ze tonen aan dat iets niet zeker is.
Verbandwoorden zoals ten eerste…ten tweede, daarnaast, vervolgens en als laatste zorgen voor een logische volgorde. Bijvoorbeeld: Ten eerste ga ik de keuken schoonmaken en vervolgens de woonkamer. Ze helpen bij het structureren van tekst.
Versterkende uitdrukkingen zoals absoluut, volledig, totaal en helemaal versterken een uitspraak. Bijvoorbeeld: Hij was absoluut niet blij of De kamer was helemaal leeg. Ze geven meer intensiteit aan een statement.
Verzachtende uitdrukkingen zoals een beetje, nogal, redelijk, tamelijk en enigszins maken een uitspraak milder. Bijvoorbeeld: Het is een beetje koud of De film was redelijk interessant. Ze helpen om een uitspraak minder direct of zwaar te maken.
Tegenstrijdige uitdrukkingen zoals aan de ene kant…aan de andere kant, hoewel…toch, enerzijds…anderzijds en niettemin geven tegenstellingen aan. Bijvoorbeeld: Aan de ene kant wil ik blijven maar aan de andere kant wil ik ook verder. Ze tonen aan dat er verschillende perspectieven zijn.
Bevestigingswoorden zoals inderdaad, natuurlijk, zeker, zonder twijfel en vast en zeker bevestigen een statement. Bijvoorbeeld: Hij heeft inderdaad gelijk of Het is vast en zeker zo. Ze geven zekerheid aan een uitspraak.
Ontkenningswoorden zoals niet, geen, nooit, nergens en niemand ontkennen een stelling. Bijvoorbeeld: Ik heb geen geld of Niemand weet het antwoord. Ze geven aan dat iets niet waar is.
Beperkende en uitzonderingswoorden zoals uitsluitend, behalve, alleen maar en met uitzondering van geven beperkingen aan. Bijvoorbeeld: Deze kaart is alleen geldig in Nederland of Behalve hij waren alle anderen aanwezig. Ze tonen aan dat iets een uitzondering vormt.
Herhaling en nadruk woorden zoals steeds, telkens, opnieuw, weer en voortdurend geven aan dat iets herhaaldelijk gebeurt. Bijvoorbeeld: Hij maakt steeds dezelfde fout of We beginnen opnieuw. Ze geven aan dat een actie zich herhaalt.
Bij concessies gebruik je woorden zoals desondanks, toch, ondanks, hoe dan ook en alhoewel. Bijvoorbeeld: Desondanks het slechte weer gingen we wandelen of Hij had geen zin, toch ging hij naar het feest. Deze woorden tonen aan dat er een tegenstrijdigheid is tussen twee zinnen.
Voorbeelden geef je met woorden zoals bijvoorbeeld, zoals, onder andere, te denken aan en dat wil zeggen. Bijvoorbeeld: Er zijn veel leuke steden in Nederland, zoals Amsterdam en Utrecht of Je kunt kiezen uit verschillende kleuren, bijvoorbeeld blauw of groen. Deze woorden helpen om verduidelijking of voorbeelden te geven.
Redeneren doe je met woorden zoals dus, want, aangezien, omdat en immers. Bijvoorbeeld: Het is laat, dus we moeten gaan of Aangezien het regent blijven we binnen. Deze woorden helpen om logische gevolgtrekkingen te maken.
Bij voorwaarden en voorbehouden gebruik je woorden zoals op voorwaarde dat, mits, tenzij, indien en in het geval dat. Bijvoorbeeld: Ik ga naar het feest, op voorwaarde dat je meegaat of Je mag naar buiten, mits het niet regent. Deze woorden geven aan onder welke omstandigheden iets kan gebeuren.
Voorbeelden en concretisering maak je duidelijk met woorden zoals bijvoorbeeld, zoals, namelijk, dat wil zeggen en ter illustratie. Bijvoorbeeld: Er zijn veel verschillende soorten fruit, zoals appels, bananen en sinaasappels of We gaan op vakantie, dat wil zeggen, we gaan naar Spanje. Deze woorden helpen om dingen duidelijker te maken met concrete voorbeelden.
wbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwq
wbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqv
wbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwq
wbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwq
wbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwqwbihfoevaeblhdbalckihbvfihadvilyvhfrdlabvwufvw;zfvwq
hello hello hello hello hello hello hello hellohello hello hello hello hellohellohellohellohellohellohello hello hello
hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis hellomynameis
Nevenschikkende voegwoorden verbinden twee hoofdzinnen of zinsdelen van gelijke rangorde. Enkele voorbeelden zijn “en”, “maar”, “of”, “want” en “dus”. Bijvoorbeeld: “Ik wil naar de film gaan maar ik heb geen tijd” of “Ze houdt van dansen en ze gaat elk weekend uit” of “Hij kan komen of hij kan thuisblijven”. Deze voegwoorden helpen om ideeën samen te voegen of om alternatieven en tegenstellingen uit te drukken.
Onderschikkende voegwoorden verbinden een hoofdzin met een bijzin. Veelgebruikte onderschikkende voegwoorden zijn “omdat”, “hoewel”, “terwijl”, “zodra” en “voordat”. Bijvoorbeeld: “Ik blijf thuis omdat ik me niet lekker voel” of “Hoewel hij moe was werkte hij door” of “Zodra de les is afgelopen gaan we naar huis”. Deze voegwoorden brengen een reden, voorwaarde of tijdsrelatie aan in een zin.
Vergelijkingen helpen om gelijkenissen of verschillen tussen zaken aan te geven. Voorbeelden zijn “als”, “zoals”, “dan”, “even…als” en “net zo…als”. Bijvoorbeeld: “Ze zingt net zo goed als haar zus” of “Hij is sneller dan ik dacht”. Vergelijkende woorden maken het mogelijk om twee dingen met elkaar te vergelijken in termen van gelijkenis of verschil.
Tijdswoorden geven een tijdsrelatie aan tussen gebeurtenissen. Voorbeelden hiervan zijn “toen”, “nu”, “terwijl”, “voordat” en “nadat”. Bijvoorbeeld: “Toen ik klein was hield ik van tekenen” of “Nadat we gegeten hebben gaan we een wandeling maken”. Deze tijdswoorden zijn handig voor het beschrijven van opeenvolgende gebeurtenissen.
Voor voegwoorden die oorzaak en gevolg aangeven worden vaak de woorden “omdat”, “waardoor”, “zodat”, “daarom” en “doordat” gebruikt. Bijvoorbeeld: “Het regende waardoor het feest werd uitgesteld” of “Hij bleef thuis omdat hij ziek was”. Deze voegwoorden geven aan waarom iets gebeurt of wat de gevolgen van een actie zijn.
Voorwaardelijke voegwoorden beschrijven onder welke voorwaarden iets gebeurt. Enkele voorbeelden zijn “als”, “indien”, “mits”, “tenzij” en “op voorwaarde dat”. Bijvoorbeeld: “Je mag naar buiten als je klaar bent met je huiswerk” of “We gaan wandelen tenzij het gaat regenen”. Deze voegwoorden zijn nuttig voor het uitdrukken van voorwaarden of uitzonderingen.
Bij concessie voegwoorden horen woorden zoals “hoewel”, “ook al”, “desondanks”, “toch” en “ondanks dat”. Bijvoorbeeld: “Hoewel het koud was ging hij zonder jas naar buiten” of “Ze was moe maar toch bleef ze doorgaan”. Deze voegwoorden drukken toegevingen of verrassende tegenstellingen uit.
Tegenstellingswoorden, zoals “maar”, “echter”, “toch”, “desondanks” en “integendeel”, tonen een tegenstelling aan. Bijvoorbeeld: “Ik wilde graag mee maar ik kon niet” of “Hij zei dat hij moe was toch ging hij naar het feest”. Deze woorden maken het mogelijk om verschillen tussen ideeën of situaties aan te geven.
Bij een opsomming gebruik je woorden zoals “en”, “ook”, “verder”, “bovendien” en “ten eerste…ten tweede”. Bijvoorbeeld: “We gaan naar de winkel en naar het park” of “Bovendien moeten we op tijd zijn”. Opsommingswoorden helpen om een reeks van ideeën of acties te presenteren.
Doel voegwoorden tonen aan waarom iets gebeurt. Voorbeelden zijn “opdat”, “zodat”, “om…te”, “met de bedoeling dat” en “ten einde”. Bijvoorbeeld: “Ze studeerde hard om te slagen voor haar examen” of “Hij werkt hard zodat hij kan sparen voor zijn vakantie”. Deze woorden geven het doel of de intentie van een actie aan.
Betrekkelijke voornaamwoorden zijn woorden zoals “die”, “dat”, “waar”, “wie” en “wat”. Bijvoorbeeld: “De auto die ik heb gekocht is rood” of “Ik heb iemand ontmoet die heel aardig is”. Deze woorden verbinden een zelfstandig naamwoord met extra informatie over dat woord.
Conclusiewoorden, zoals “dus”, “concluderend”, “daarom”, “samenvattend” en “kortom”, worden gebruikt om een conclusie te trekken. Bijvoorbeeld: “Het regent daarom blijf ik thuis” of “Kortom we hadden een geweldige dag”. Ze helpen om een uiteenzetting af te sluiten met een samenvattende gedachte.
Tijdsaanduidingen zoals “voordat”, “zodra”, “nadat”, “terwijl” en “gedurende” geven de tijdsvolgorde aan. Bijvoorbeeld: “Zodra we thuis zijn gaan we eten” of “Gedurende de vakantie gaan we veel wandelen”. Deze woorden geven een duidelijk tijdsperspectief aan.
Voor plaatsaanduidingen gebruik je woorden zoals “boven”, “onder”, “naast”, “tussen” en “tegenover”. Bijvoorbeeld: “Het boek ligt onder de tafel” of “De kerk staat tegenover het park”. Deze woorden beschrijven de plaats of positie van iets.
Oorzakelijke voorzetsels zoals “wegens”, “vanwege”, “door” en “dankzij” geven een reden of oorzaak aan. Bijvoorbeeld: “Door het slechte weer bleef het evenement binnen” of “Vanwege het verkeer kwam hij te laat”. Ze tonen aan waarom iets gebeurt.
Modale woorden zoals “kunnen”, “moeten”, “mogen”, “zullen” en “hoeven” geven de mogelijkheid, verplichting of toestemming aan. Bijvoorbeeld: “Je moet je huiswerk maken” of “Je mag vanavond lang opblijven”. Deze woorden helpen om de modaliteit van de actie aan te duiden.
Versterkende uitdrukkingen zoals “erg”, “zeer”, “ontzettend”, “bijzonder” en “heel” maken iets krachtiger of nadrukkelijker. Bijvoorbeeld: “Het was erg koud vandaag” of “De film was bijzonder interessant”. Ze geven extra nadruk aan een eigenschap.
Beperkende woorden, zoals “alleen”, “slechts”, “enkel” en “behalve”, beperken de omvang van iets. Bijvoorbeeld: “Ik heb alleen maar één koekje gegeten” of “Iedereen behalve jij was aanwezig”. Ze maken duidelijk dat iets een beperkte omvang heeft.
Vraagwoorden zoals “wie”, “wat”, “waar”, “wanneer”, “waarom” en “hoe” introduceren vragen of geven de focus van de vraag aan. Bijvoorbeeld: “Wie heeft dat gedaan?” of “Waarom ben je zo vroeg vertrokken?” Ze helpen bij het stellen van specifieke vragen.
Nadrukwoorden zoals “juist”, “echt”, “werkelijk”, “beslist” en “inderdaad” geven extra nadruk. Bijvoorbeeld: “Ik wil echt met je praten” of “Hij heeft het inderdaad goed gedaan”. Ze geven extra zekerheid of nadruk aan een statement.
Woorden van onzekerheid zoals “misschien”, “waarschijnlijk”, “mogelijk” en “eventueel” geven een zekere mate van twijfel aan. Bijvoorbeeld: “Misschien kom ik later” of “Waarschijnlijk regent het morgen”. Ze tonen aan dat iets niet zeker is.
Verbandwoorden zoals “ten eerste…ten tweede”, “daarnaast”, “vervolgens” en “als laatste” zorgen voor een logische volgorde. Bijvoorbeeld: “Ten eerste ga ik de keuken schoonmaken en vervolgens de woonkamer”. Ze helpen bij het structureren van tekst.
Versterkende uitdrukkingen zoals “absoluut”, “volledig”, “totaal” en “helemaal” versterken een uitspraak. Bijvoorbeeld: “Hij was absoluut niet blij” of “De kamer was helemaal leeg”. Ze geven meer intensiteit aan een statement.
Verzachtende uitdrukkingen zoals “een beetje”, “nogal”, “redelijk”, “tamelijk” en “enigszins” maken een uitspraak milder. Bijvoorbeeld: “Het is een beetje koud” of “De film was redelijk interessant”. Ze helpen om een uitspraak minder direct of zwaar te maken.
Tegenstrijdige uitdrukkingen zoals “aan de ene kant…aan de andere kant”, “hoewel…toch”, “enerzijds…anderzijds” en “niettemin” geven tegenstellingen aan. Bijvoorbeeld: “Aan de ene kant wil ik blijven maar aan de andere kant wil ik ook verder”. Ze tonen aan dat er verschillende perspectieven zijn.
Bevestigingswoorden zoals “inderdaad”, “natuurlijk”, “zeker”, “zonder twijfel” en “vast en zeker” bevestigen een statement. Bijvoorbeeld: “Hij heeft inderdaad gelijk” of “Het is vast en zeker zo”. Ze geven zekerheid aan een uitspraak.
Ontkenningswoorden zoals “niet”, “geen”, “nooit”, “nergens” en “niemand” ontkennen een stelling. Bijvoorbeeld: “Ik heb geen geld” of “Niemand weet het antwoord”. Ze geven aan dat iets niet waar is.
Beperkende en uitzonderingswoorden zoals “uitsluitend”, “behalve”, “alleen maar” en “met uitzondering van” geven beperkingen aan. Bijvoorbeeld: “Deze kaart is alleen geldig in Nederland” of “Behalve hij waren alle anderen aanwezig”. Ze tonen aan dat iets een uitzondering vormt.
Herhaling en nadruk woorden zoals “steeds”, “telkens”, “opnieuw”, “weer” en “voortdurend” geven aan dat iets herhaaldelijk gebeurt. Bijvoorbeeld: “Hij maakt steeds dezelfde fout” of “We beginnen opnieuw”. Ze geven aan dat een actie zich herhaalt.
Concessiewoorden tonen aan dat iets onverwacht gebeurt, ondanks een andere situatie. Voorbeelden van concessiewoorden zijn “desondanks”, “toch”, “ondanks”, “hoe dan ook” en “alhoewel”. Bijvoorbeeld: “Alhoewel het koud was, ging hij zonder jas naar buiten” of “Ze voelde zich niet lekker, maar ze ging toch naar het werk”. Deze woorden drukken een tegenstelling uit, waarbij iets toch plaatsvindt, ondanks een reden om het niet te doen.
Woorden om voorbeelden te geven helpen om iets verder uit te leggen of te verduidelijken. Voorbeelden van deze woorden zijn “bijvoorbeeld”, “zoals”, “onder andere”, “te denken aan” en “dat wil zeggen”. Bijvoorbeeld: “Er zijn verschillende sporten die populair zijn in Nederland, zoals voetbal, hockey en tennis” of “Verschillende steden, bijvoorbeeld Amsterdam en Rotterdam, trekken veel toeristen aan”. Deze woorden helpen om concrete voorbeelden te geven van wat er bedoeld wordt.
Voor redeneren worden woorden als “dus”, “want”, “aangezien”, “omdat” en “immers” gebruikt om een logische relatie of uitleg aan te geven. Bijvoorbeeld: “Hij bleef thuis, want hij voelde zich ziek” of “Aangezien het al laat is, gaan we nu naar huis”. Deze woorden zijn belangrijk om aan te geven waarom iets gebeurt, of om een reden voor een actie te geven.
Voorwaardelijke woorden en woorden van voorbehoud geven aan onder welke voorwaarden iets kan gebeuren. Veelgebruikte woorden zijn “op voorwaarde dat”, “mits”, “tenzij”, “indien” en “in het geval dat”. Bijvoorbeeld: “Je mag naar buiten op voorwaarde dat je je huiswerk hebt gemaakt” of “Ik ga mee tenzij het regent”. Deze woorden geven duidelijk aan dat er een bepaalde situatie of voorwaarde is waar rekening mee gehouden moet worden.
Voorbeeld- en concretiseringswoorden zoals “bijvoorbeeld”, “zoals”, “namelijk”, “dat wil zeggen” en “ter illustratie” worden gebruikt om iets specifieker te maken. Bijvoorbeeld: “Er zijn veel dingen te doen in deze stad, zoals het bezoeken van musea en parken” of “Sommige dieren, bijvoorbeeld de olifant en de tijger, zijn bedreigd”. Ze helpen om ideeën te verduidelijken en om concrete voorbeelden te geven die het beeld duidelijker maken.
MAGPLANO NANG MAAGAP
GAWIN ANG PAGPAPLANO NANG PANGKATAN
MAGING REYALISTIKO SA GAGAWING PANUKALS
MATUTO BILANG ISANG ORGANISASYON
MAGING MAKATOTOHANAN AT TIYAK
LIMITAHAN ANG PAGGAMIT NG TEKNIKAL NA JARGON
PILIM ANG PORMAT NG PANUKSIANG MALINAW ET MEDALING BASAHIN
ALAHANIN ANG PRAYORIDAD NG HIHINGIAN NG SUPORTANG PINANSIYAL
GUMAMIT NG MGA SALITANG KILOS SA PAGSULAT NG PANUKALANG PROYEKTO
Give me the what why and how parts of processing
Here’s a breakdown of the "What," "Why," and "How" of Processing:
What is Processing?
Processing is an open-source programming language and environment designed for people who want to create visuals and interactive art with code. Originally developed to make coding accessible to artists, designers, and beginners, Processing is highly suited to creating visualizations, animations, interactive installations, and generative art.
It’s known for its simple syntax, instant visual feedback, and a supportive community. Processing projects can be exported to different platforms, including web, desktop, and even physical installations, making it a versatile tool for creatives.
Why Use Processing?
Here are five strong reasons to learn Processing:
1. Perfect Entry to Coding for Artists: Processing is designed specifically for creative people who may not have a programming background. Its syntax is simple and beginner-friendly, making it an ideal gateway into coding, especially for those interested in visual and interactive projects.
2. Instant Visual Feedback: With Processing, you see the results of your code immediately on screen, making it easier to understand concepts and explore creative ideas. This instant feedback accelerates learning, as you can quickly iterate on designs, animations, and effects.
3. Powerful Visual and Interactive Capabilities: Processing excels at graphics and interactive art. It’s a go-to tool for creating generative art, animations, and data visualizations. With libraries for 3D graphics, sound, and even machine learning, Processing lets you bring complex and dynamic visuals to life.
4. Community and Resources: Processing has an active, global community of artists, designers, educators, and programmers, offering a wealth of tutorials, libraries, and forums. This supportive ecosystem makes it easy to get help, find inspiration, and collaborate with others on creative projects.
5. Cross-Platform Flexibility: Processing is versatile across multiple platforms and supports exporting projects for the web using p5.js, a JavaScript library based on Processing. This flexibility allows you to share your work widely, whether on the web, as standalone applications, or even in installations and live performances.
Processing is more than just a tool—it’s a gateway to exploring creative possibilities with code. Whether you’re interested in art, design, or interactive technology, Processing equips you to experiment and create with ease.
1. Accessible for Beginners: Processing’s straightforward syntax and beginner-friendly approach help non-programmers get started easily, particularly those interested in visual arts.
2. Specialized for Visual and Interactive Art: Unlike traditional programming languages, Processing is designed with visual output in mind, making it ideal for artists and designers focused on interactive art, generative design, or data visualizations.
3. Rapid Prototyping: With immediate feedback on changes, Processing enables rapid experimentation and iteration, making it perfect for testing creative ideas quickly.
4. Active Community and Abundant Resources: Processing’s large community offers many resources—tutorials, forums, libraries, and example projects—providing constant support and inspiration.
5. Seamless Cross-Platform Sharing: Processing projects can run on different operating systems and on the web (using p5.js), which is great for showcasing creative work online or in various formats.
How to Use Processing
1. Set Up: Start by downloading the Processing IDE or using p5.js (a JavaScript version of Processing for web). You’ll find that sketches (Processing projects) are created within a simple code editor that allows you to run your code and instantly see the results.
2. Understanding the Basics: Every Processing sketch has two main functions—setup() and draw().
* setup() runs once at the start and is often used to initialize settings.
* draw() loops continuously, allowing animations and interactivity.
3. Experiment with Built-In Functions: Processing has a rich library of built-in functions for shapes, colors, images, audio, and video. Start experimenting by drawing basic shapes, using colors, and animating elements on screen.
4. Incorporate Libraries for Advanced Features: Processing has a vast ecosystem of libraries for everything from 3D rendering to sound manipulation. Libraries like Toxiclibs (for computational design) or ControlP5 (for GUI components) add powerful capabilities to your projects.
5. Explore Export Options: Once your project is complete, you can export it to run on different platforms, or if you’re using p5.js, share it directly online.
Processing empowers creatives by making coding fun, visual, and accessible, opening the door to endless creative possibilities through code.
2 URI NG NILALAMAN: INTERNAL - INTERNAL O YAONG INIHAHAIN SA LOOB NG KINABIBILANGANG ORGANISASYON. EKSTERNAL - ORGANISASYONG DI-KINABIBILANGAN NG PROPONENT.
2 URI NG PAG-AANYAYA O PAG-AALOK: SOLICITED- ISANG PANUKALANG PROYEKTO NA ISINAGAWA DAHIL MAY PABATID ANG ISANG ORGANISASYON SA KANILANG PANGANGAILANGAN NG ISANG PROPOSAL. TINATAWAG DIN ITONG INVITED O IMBITADO. UNSOLICITED - WALANG PABATID AT KUSA O NAGBABAKASAKALI LAMANG ANG PROPONENT. TINATAWAG DIN ITONG PROSPECTING.
2 URI NG HABA: MAIKLING PROYEKTO - HANGGANG 10 PAHINA NA KADALASAN AY NASA ANYONG LIHAM LAMANG. MAHABANG PROYEKTO - NAGLALAMAN NG MAHIGIT SA SAMPUNG PAHINA. MAGKAPAREHO LAMANG ANG NILALAMAN NG DALAWANG URI NG PROPOSAL, NAGIGING ELABORATED LAMANG AT SUMUSUNOD SA ISANG STRUCTURED FORMAT ANG MAHABANG BERSYON.
MGA TAGUBILIN SA PAGSULAT NG PANUKALANG PROYEKTO: 1. MAGPLANO NANG MAAGAP, 2. GAWIN ANG PAGPAPLANO NANG PANGKATAN, 3. MAGING REYALISTIKO SA GAGAWING PANUKALS, 4. MATUTO BILANG ISANG ORGANISASYON, 5. MAGING MAKATOTOHANAN AT TIYAK, 6. LIMITAHAN ANG PAGGAMIT NG TEKNIKAL NA JARGON, 7. PILIM ANG PORMAT NG PANUKSIANG MALINAW ET MEDALING BASAHIN, 8. ALAHANIN ANG PRAYORIDAD NG HIHINGIAN NG SUPORTANG PINANSIYAL, 9. GUMAMIT NG MGA SALITANG KILOS SA PAGSULAT NG PANUKALANG PROYEKTO.
PAGSULAT NG PANUKALANG PROYEKTO AT ANG MGA ELEMENTO NITO: 1. TITULO NG PROYEKTO, 2. NILALAMAN, 3. ABSTRAK, 4. KONTEKSTO, 5. KATWIRAN NG PROYEKTO(PAGPAPAHAYAG SA SULIRANIN, PRAYORIDAD NA PANGANGAILANGAN, INTERBENSYON, MAG-IIMPLEMENTANG ORGANISASYON), 6. LAYUNIN(DAPAT ISA LAMANG ANG MASAKLAW NA LAYUNIN NG PANUKALA, DAPAT NA KONEKTADO ANG MASAKLAW NA LAYUNIN SA BISYON NG PAGPAPAUNLAD O PAGPAPABUTI, AT DAPAT NAPATUTUNAYAN ANG MERITO NG KONTRIBUSYON NG LAYON SA BISYON), 7. TARGET NA BENEPISYARYO, 8. IMPLEMENTASYON NG PROYEKTO.
MGA DAPAT GAWIN BAGO ANG PAGSULAT NG PANUKALANG PROYEKTO: MGA DAPAT GAWIN BAGO ANG PAGSULAT NG PANUKALANG PROYEKTO: 1. PAG-INTERBYU SA DATI AT INAASAHANG TATANGGAP NG BENEPISYO, 2. PAGBALIK-TANAW SA MGA NAUNANG PANUKALANG PROYEKTO, 3. PAGBALIK-TANAW SA MGA ULAT SA EBALWASYON NG MGA PROYEKTO, 4. PAG-ORGANISA NG MGA FOCUS GROUP, 5. PAGTINGIN SA MGA DATOS ESTADISTIKA, 6. PAGKONSULTA SA MGA EKSPERTO, 7. PAGSASAGAWANG MGA SARBEY AT IBA PA, 8. PAGSASAGAWA NG MGA PULONG AT PORUM SA KOMUNIDAD.
